บทความนี้ แพรวขอแต่งบทกลอนนี้ ให้กับทุกๆคน และให้กับตัวเอง เพื่อเป็นสิ่งย้ำเตือนใจตัวของเราเอง
อยู่กับใคร ไม่อุ่นใจ เท่าอยู่กับพ่อแม่
รักที่แท้ รักที่จริง ยิ่งกว่าสิ่งไหน
ทำด้วยรัก ให้ด้วยรัก หมดทั้งใจ
ใครเล่าใคร ถ้าไม่ใช่พ่อแม่เรา
ไม่เคยทิ้งให้เราเจอปัญหาเพียงลำพัง
คอยหนุนหลังเมื่อยามลูกท้อถอย
คอยอยู่ข้างๆ อยู่ใกล้ๆ ตามเป็นรอย
ไม่เคยปล่อยให้ลูกต้องคลางแคลงใจ
อุ่นใดใด ที่ว่าอุ่น ไม่เท่าหนุนตักแม่
นี่สิแน่ อุ่นกว่าใคร สัมผัสได้
แม่ทำให้ มากกว่าคนหนึ่งคนจะให้ได้
เหนื่อยเพียงใด ไม่เคยบ่น มาสักคำ
อยากให้ลูกได้มีทุกสิ่งและทุกอย่าง
แม้ปลายทางอาจเหนื่อยหน่ายและตรากตรำ
แม่พูดซ้ำ แม่ทำได้ เพื่อลูกยา
ขอเพียงลูก ตั้งใจเรียน พากเพียรศึกษา
จบออกมา มีงานทำ ตอกย้ำใจ
เติบโตไป มีอนาคตที่สมบูรณ์
แล้ววันนี้ลูกเจ้า ทำอะไรอยู่
เคยเหลียวหลัง ดูพ่อแม่บ้างหรือไม่
พ่อแม่เหนื่อย ตรากตรำสักเพียงใด
ทนทำไป เพื่ออยากให้ลูกได้ดี
แต่วันนี้ลูกๆ มัวเล่นหลงแสงสี
คบเพื่อนไม่ดี เที่ยวห้าง ช่างสุขหนักหนา
พ่อแม่เหนื่อย อาบเหงื่อ แทนน้ำประปา
แต่ลูกเจ้ากับบ้า ดารา ตามห้างไป
พ่อแม่กินข้าวกับผักกับหญ้ากินง่ายๆ
ลูกไม่ใช่ กินของใหญ่ ราคาแพงเป็นหนักหนา
KFC MK ตามด้วยไอติม อิ่มเต็มประดา
พ่อกับแม่ นั่งหน้าเศร้า เหงาหงอยคอย
ลูกแต่งหน้า ทาแป้ง สวยงามนัก
แต่แม่กลับเอาผ้าผืนเก่าซับเหงื่อที่เสียไป
นึกถึงลูกน้อยกรอยใจ ทำอะไรอยู่นะลูกยา
ในวันนี้ลูกทุกคนมีโอกาสโปรดทำเถิด
ท่านคือผู้ให้กำเนิด คือผู้ให้ ไม่ห่างหาย
ตั้งใจเรียน ปรับตัวใหม่ ไม่ต้องอาย
ผิดพลาดได้ คนเรา ไม่แปลกเลย
รู้ว่าผิด ปรับตัว เป็นคนใหม่
ให้พ่อแม่ภูมิใจ อย่าเพิกเฉย
ทำด้วยใจ ทำให้ท่าน วันนี้เลย
เพื่อพ่อแม่ ผู้ไม่ละเลย ไม่ทอดทิ้งเรา
มีโอกาส โปรดทำ โปรดตระหนักคิด
เพราะชีวิตมันสั้น เกินกว่าคาดหมาย
ในวันนี้มีท่านอยู่ ตั้งใจทำไป
อย่าคิดทำในวันที่ท่าน หมดลมหายใจ แล้วใครเล่าใคร จะมาฟังเรา............
แพรวพรรณ 01/07/2555 เวลา19.04น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น